Czy mieszka z Tobą Nużeniec?

Moi drodzy ponieważ coraz częściej w swojej pracy spotykam się z owym osobnikiem, postanowiłam w tym temacie bloga lepiej go wam przedstawić abyście wiedzieli czym jest i jak go unikać. Jeśli już go spotkaliście na swojej drodze polecam przeczytać ten artykuł. W dzisiejszym temacie mowa będzie o nużeńcu atakującym skórę a w przyszłym miesiącu opowiem o Nużeńcu oka.

Przedstawiam Wam nużeńca. Pasożyta pochodzącego z rodziny pajęczaków. Jest on roztoczem, który wywołuje chorobę o nazwie nużyca. Jest małych rozmiarów, osiąga wielkość od 0,27-0,40mm i ma obły kształt. Posiada cztery pary odnóży, umieszczone w przedniej części ciała, które zapewniają bardzo dobrą przyczepność do powierzchni, po której się porusza. Samce są zazwyczaj mniejsze od samic.

Okres rozwojowy nużeńca trwa od 18 do 25 dni. Zapłodniona samica znosi około 24 jaj, z których wylęgają się larwy. Z larw powstają nimfy, podobne do osobników dorosłych, posiadające jedynie trzy pary odnóży a dopiero w ostatniej fazie rozwoju przekształcają się w osobniki dorosłe. Przednia część ciała nużeńca tkwi w tkance, a pozostała charakterystycznie sterczy. Nużeniec zazwyczaj żeruje nocą, ponieważ unika promieni słonecznych. W ciągu doby potrafi przebyć drogę 16 centymetrów i lubi mokre i ciepłe środowisko. W przeciwieństwie do świerzbowców nie drążą kanałów w skórze ani nie wysysają krwi, dlatego wywołany przez nie świąd jest słabiej odczuwalny a chorobie może towarzyszyć uczucie delikatnego łaskotania.

Żywotność nużeńca zwiększa się wraz ze wzrostem temperatury otoczenia, najlepszą temperaturę jaką lubią to 37 stopni celsjusza, słabnie w wyższych temperaturach tj około 47 stopni, a powyżej 54 stopni ginie.

Nużeniec zamieszkuje wszystkie strefy klimatyczne, jest jednym z 30 gatunków roztoczy znanych człowiekowi, które świetnie się zaaklimatyzowały i żyją z nami, a w przypadku nużeńca pasożytują bezpośrednio na nas. Pasożyt bardzo łatwo przywiera do powierzchni tłustych. Aby zapobiec rozwijaniu się nużycy należy dbać o higienę osobistą oraz o wysoką odporność organizmu.

Gdzie żyje nużeniec?

Nużeniec żeruje w torebkach włosowych i gruczołach łojowych, a jego ulubioną pożywką są lipidy, łój skórny oraz komórki nabłonka. Nużeniec może również żyć w korzeniach rzęs, często jest przyczyną zapalenia spojówek i infekcji ale więcej na ten temat w kolejnym temacie bloga, dzisiaj skupiamy się na skórze.

Najczęstsze skupiska Nużeńca znajdują się głównie w okolicy nosa na policzkach, na czole i wokół oczu. Mogą znajdować się również na innych częściach ciała na przykład na dłoniach, klatce piersiowej, na plecach i ramionach, na skórze głowy, brwiach, rzęsach, a także w okolicach intymnych. Ponieważ są organizmami żywymi żywią się sebum, wydalają odchody, pełzają, rozmnażają się i umierają a ich ciała przechodzą w stan ciekły w sebum. Ponieważ cały cykl życiowy ma miejsce w gruczołach łojowych jego odchody oraz skroplone ciało będą powodowały szereg podrażnień na skórze, a duże ilości tej substancji mogą wywoływać  reakcje alergiczne.

Kiedy dochodzi do wydalania substancji przez roztocz na skórze pojawiają się zapalenia, swędzenie, ból, czerwone plamki, krosty, grudki i zmiany takie jak przy trądziku często właśnie z trądzikiem mylone. W odpowiednich warunkach, bez trafnej diagnozy i skutecznego leczenia eliminującego, roztocza będą się rozmnażały a zapalenie będzie wracać, zaczną też rozszerzać się pory na skórze, poszerzać naczynia włosowate, zaczną pojawiać się krosty i związany z tym dyskomfort.

Droga zakażenia

Do zakażenia może dojść podczas bezpośredniego kontaktu z osobą chorą na nużycę, na przykład przez podanie dłoni lub przez pocałunek. Dotykanie tych samych przedmiotów co osoba chora na przykład grzebienia, ręczników, ubrań,pościeli, używanie tych samych kosmetyków np testery kosmetyczne w drogeriach. Ogólnie można powiedzieć że Nużeniec rozprzestrzenia się głównie przez wzajemny kontakt osób posiadających roztocza i osób ich nie posiadających.

Co ciekawe z badań laboratoryjnych wynika, że noworodki nie posiadają roztoczy. Z czasem jak rośniemy zwiększa się ryzyko zakażenia. Osoby zakażone roztoczami niekoniecznie chorują a to czy zachorujemy zależne jest od liczby roztoczy na skórze oraz stanu odporności. Niestety osoby z niską odpornością są bardziej narażone.

Do prawidłowego postawienia diagnozy niezbędne jest wykonanie testu laboratoryjnego polegającego na zeskrobaniu naskórka specjalnym skalpelem, a następnie sprawdzenie obrazu pod mikroskopem. Należy dla własnego spokoju i zdrowia zbadać także rzęsy i brwi.

Typowe symptomy choroby

• wysypka, trądzik różowaty, trądzik, krosty, wykwity ropne
• rumień, obrzęk, opuchlizna
• pieczenie lub swędzenie skóry
• uczucie łaskotania (poruszający się nużeniec)
• niedrożność, zablokowanie przewodów łojowych
• zapalenie mieszków włosowych
• zrogowacenie naskórka (hiperkeratoza)
• złuszczanie naskórka, sucha skóra
• infekcje skórne wywołane przez bakterie na przykład beztlenowe i tlenowe (gronkowiec)
• poszerzone naczynia krwionośne (teleangiektazja)
• powstawanie wągrów, zaskórników
• zapalenie brzegów powiek
• infekcje przewodów usznych (przewód słuchowy zewnętrzny)

Podsumowanie – leczenie i profilaktyka

Po postawieniu trafnej diagnozy należy zabrać się za leczenie nużycy. Przede wszystkim będzie to leczenie miejscowe z zastosowaniem kremów, maści i preparatów przeciwzapalnych na przykład na metronidazolu. Można także używać środki roztoczobójcze. Bardzo istotną rzeczą zarówno w leczeniu jak i w profilaktyce skóry jest usuwanie nużeńca ze skóry poprzez jej systematyczne mycie i wycieranie jednorazowymi ręcznikami. Zaleca się także stosowanie delikatnych peelingów mających na celu usunąć zrogowaciały naskórek. Polecam regularne zabiegi na bazie delikatnych peelingów chemicznych w celu rozpuszczania starego, martwego naskórka i tym samym niszczenie środowiska w którym żyją.

Autor: Kosmetolog Karolina Czechowska